|
W 1997 roku czyli w ubiegłym wieku, zrodził się pomysł na zorganizowanie konkursu Biennale Sztuki Komputerowej - skierowanego dla młodzieży średnich szkół plastycznych w
całej Polsce. Pomysł zrodził się podczas wspólnych rozmów ówczesnego dyrektora naszej szkoły, Pana Witolda Justyny i nauczyciela Janusza Szewczyka, który opiekował się
pierwszą szkolną pracownią komputerową. Niestety, na początku była ona wyposażona tylko w pięć komputerów zaopatrzonych w Corela – wersja trzy, wgrywanego za pomocą
dwudziestu paru dyskietek - o płytach DVD nikt wtedy nawet nie marzył. Mało kto miał w domu własny komputer, więc prace na konkurs mogły powstawać głównie w szkole,
dlatego też w I edycji Biennale, która odbyła się w 1998 roku, tematyka prac była dowolna i przygotowywano je niemal przez cały rok szkolny.
Komisarzem drugiej edycji Biennale Sztuki Komputerowej, która odbyła się w 2000 roku, był również prof. Janusz Szewczyk. Konkurs miał w tym roku nową formułę.
Mogli w nim uczestniczyć zarówno uczniowie średnich szkół plastycznych, jak i studenci szkół artystycznych. Formuła konkursu była otwarta, Grand Prix mógł otrzymać
uczestnik - niezależnie od szkoły, w której sie uczy. Poza tym przyznano oddzielne nagrody w obydwu kategoriach: uczniom szkół średnich i studentom.
Konkurs dynamicznie rozwija sie, bowiem ilość nadsyłanych prac kilkakrotnie przewyższała pierwszą edycję. W tej edycji temat konkursu odbywał się pod hasłem „Mowa ptaków”
i związany był z twórczością łódzkiego poety Juliana Tuwima, a w szczególności z jej ptasimi bohaterami. Większość uczestników próbowała w bardziej lub mniej udany sposób
odpowiedzieć na wyzwanie postawione w temacie. Obok fantastycznych, futurystycznych przestrzeni, tak typowych dla „komputerowej wyobraźni”, pojawiły sie proste prace,
niemal ograniczone do znaku. Różnorodność środków objawiała się nie tylko w formie, ale i w kolorze. Niektóre prace ograniczały sie do minimum, wykorzystując jedynie
czerń i biel, inne emanowały nieskończonym niemal kolorystycznym bogactwem barw.
Zachowanie charakteru Tuwimowskiego wiersza, w którym mistrzostwo formalne współgrało z ogromnym poczuciem humoru i dydaktycznym przesłaniem, to bardzo trudne zadanie.
Do tego transpozycja słowa na obraz stanowiła dodatkową trudność, której musieli sprostać uczestnicy konkursu. Dlatego przedstawione jury konkursowemu efekty miały tak
różnorodny charakter.
Jedni próbowali pojedynczą pracą uchwycić to, co dla nich najważniejsze, inni tworzyli cykle, starając się uzyskać dodatkową wartość poprzez transformacje i przetworzenie
głównego motywu.
Halina Chrapowicka i Elżbieta Ździebło były komisarzami III edycji z 2002 roku, inspirowanej „Wirtualną podróżą”. Wówczas powrócono do pierwotnej formuły konkursu i od tej
pory konkurs jest skierowany do młodzieży średnich szkół plastycznych w całej Polsce.
W tym roku, jak i w latach ubiegłych zwyciężyły prace efektowne, a jednocześnie umiejętnie i efektywnie wykorzystujące możliwości techniczne współczesnej cywilizacji.
Niezwykle cenne jest również to, że coraz większa liczba ośrodków uczestniczyła w konkursie, co oznacza iż Biennale było trafną inicjatywą, odpowiadającą na wyzwania
współczesności.
IV edycją Biennale w 2004 roku opiekowali się: Halina Chrapowicka, Andrzej Nowicki i Elżbieta Ździebło. Ta edycja biennale przebiegała pod jakże symbolicznym hasłem:
„Znaki czasu”. Jakość prac, które napłynęły w postaci pojedynczych dzieł lub cykli, świadczy o popularności posługiwania się komputerem, jako narzędziem artystycznym.
Młodzi jeszcze Twórcy z coraz większą swobodą, wykorzystując to autonomiczne medium i łamiąc ograniczenia i sięgali do granic wyobraźni. Autorzy podjęli interesujące
próby wizualizacji tematu, który daje okazje do przemyśleń na temat czasu, trwania i przemijania.
W 2006 roku tematem V edycji była „Cyberprzestrzeń”. Opiekę nad organizacją konkursu sprawowały: Agnieszka Trąbik i Lidia Leszczak.
Uczestnicy za pośrednictwem współczesnych mediów mieli możliwość wykreowania własnej interpretacji – Cyberprzestrzeni.
W VI edycji w 2008 roku, tematem przewodnim stała się: „Czasoprzestrzeń”.
Komisarzami konkursu zostały: Jolanta Mastalerz i Marlena Szymczyk.
Uczestnicy za pośrednictwem współczesnych mediów mieli możliwość wykreowania własnej interpretacji CZASOPRZESTRZENI: czasoprzestrzeni: poetyckiej, konstrukcyjnej,
wirtualnej.
VII edycji z 2010 roku przyświecało hasło: „Ekosfera”, a komisarze konkursu to: Halina Chrapowicka i Joanna Kierzkowska-Kłys.
Obecnie nadeszła VIII edycja BIENNALE – w tym roku rozszerzono formułę konkursu i oprócz wydruków komputerowych, młodzież może tworzyć również obraz ruchomy.
Tegorocznymi komisarzami konkursu są Halina Chrapowicka i Jolanta Mastalerz.
Dla wyróżnionych laureatów odbywać się będą warsztaty z animacji komputerowej w Łódzkiej Filmówce.
Konkurs - Ogólnopolskie Biennale Sztuki komputerowej, jest organizowany
przez Zespół Państwowych Szkół Plastycznych im. Tadeusza Makowskiego
w Łodzi, pod patronatem Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego w Warszawie.
Podsumowanie konkursu cyklicznie odbywa się w gościnnych progach Łódzkiego Domu Kultury, a towarzyszy mu rozdanie nagród i dyplomów, prelekcje, wymiana doświadczeń
oraz wystawa pokonkursowa w Galerii ŁDK-u.
Biennale umożliwia poznanie wszelakich postaw artystycznych i środków wyrazu.
Sztuka, pozostając w ścisłej zależności od życia, jest odbiciem różnego sposobu bycia, myślenia, odczuwania oraz widzenia. Obecny świat, czyniąc dynamiczne postępy w
dziedzinie nauki i techniki, oczekuje od młodego twórcy ciągłych poszukiwań.
Młodzi wykorzystują różnorodne techniki środków artystycznego wyrazu: od nadrealistycznych wizji, do prac prostych w formie, wręcz ascetycznych. Uczniowie traktują komputer
jako medium o niezwykłych możliwościach kreacyjnych, dające szeroki wachlarz form i kolorów do wykorzystania. Tworzą prace na coraz wyższym poziomie technologicznym,
świetnie wydrukowane, na dobrym papierze. Wydaje sie, że grafika komputerowa wymaga właśnie takiego traktowania. Komputer bowiem jako medium elektroniczne w połączeniu z
tabletem staje się jakoby przedłużeniem ręki człowieka.
Niegdyś to rylec, dłuto, pędzel, ołówek – które kiedyś stanowiły jedyne narzędzia do formowania wizji, w dwudziestym pierwszym wieku dodatkowym narzędziem artystycznym
jest komputer.
Artyzm i wiedza, emocje i umiejętności, sztuka i technika, któż mógł się spodziewać, że pojęcia te będą razem funkcjonować i tworzyć spójną całość?
|
