Święto odzyskania niepodległości

„Córeczko, ja nie byłam bohaterką, barykady pod ostrzałem budowali wszyscy. Ale ja widziałam bohaterów i o tym muszę opowiedzieć.” ~ Anna Świrszczyńska

11 Listopada wspominamy ludzi, dzięki którym odzyskaliśmy niepodległość. To chwila radości, ale także zadumy i refleksji. Pamiętamy bowiem czasy zaborów – okres konspiracji, powstań, uciążliwych represji i prób wynarodowienia Polaków.

Pamiętamy również, że wojna nie ma w sobie nic patetycznego, a „chwalebne blizny” są nie tylko symbolem heroizmu, ale i cierpienia. To prawdziwa ofiara – zdrowie i życie składane w imię wolności, w imię przyszłych pokoleń... Dlatego „opłakujmy godzinę kiedy się wszystko zaczęło, kiedy padł pierwszy strzał. Kiedy na miejsce, gdzie żyło milion ludzi, przyszła pustka po milionie ludzi”.

W Zespole Państwowych Szkół Plastycznych im. T. Makowskiego w Łodzi spotkaliśmy się na uroczystości, by uczcić bohaterów zrywów wolnościowych. Została ona zorganizowana 8 listopada. W tym roku szczególną atencją obdarzyliśmy kobiety. Warto przywoływać nie tylko Tadeusza Kościuszkę, Józefa Piłsudskiego, Romana Dmowskiego czy Ignacego Jana Paderewskiego, ale również Emilię Plater, uczestniczkę powstania listopadowego, Aleksandrę Zagórską, podpułkownik Wojska Polskiego, organizatorkę i komendantkę Ochotniczej Legii Kobiet czy Marię Wittek, pierwszą Polkę w historii Wojska Polskiego, która została mianowana na stopień generała. Trzeba akcentować, że walka o wolność ojczyzny była także udziałem kobiet.

8 listopada (w piątek) przyłączyliśmy się również do projektu wspólnego odśpiewania hymnu narodowego. O godzinie 11:11 zabrzmiał „Mazurek Dąbrowskiego”. W tym roku w akcji „Szkoła do hymnu” wzięło udział około 3,9 mln uczniów oraz blisko 380 tys. nauczycieli w całej Polsce. To inicjatywa Ministra Edukacji Narodowej oraz Rady Dzieci i Młodzieży. Dlaczego powstała? By „ocalić od zapomnienia” pamięć poległych oraz pokazać światu, jak świętujemy.

Karolina Woszczyk