Agnieszka Michalik z Nagrodą im. Andrzeja Nardellego

10 grudnia 2018 roku po raz dwudziesty wręczona została Nagroda Sekcji Krytyków Teatralnych ZASP za najlepszy debiut aktorski w teatrach dramatycznych, której patronem jest Andrzej Nardelli.

Laureatką sezonu 2017/2018 została Agnieszka Michalik z Teatru im. St. I. Witkiewicza w Zakopanem, wyróżniona nagrodą za rolę DI w spektaklu „Raz-Dwa-Raz. A na co nam dobroć?” według „Cmentarzyska samochodów” FerdnandoArrabala, utworu powstałego sześćdziesiąt lat temu.

Towarzyszący laureatce dyrektor teatru i jednocześnie reżyser spektaklu, Andrzej Dziuk, nie krył radości, tym bardziej, że to już druga aktorka z jego teatru zauważona przez krytyków wyłaniających młodych dobrze zapowiadających się artystów.

Aktorka wysłuchawszy laudacji Jerzego Kosiewicza odebrała gratulacje od Pawła Królikowskiego, prezesa i Krzysztofa Szustera, wiceprezesa ZASP będącego jednocześnie fundatorem finansowej nagrody.

Wzorem roku ubiegłego grafikę oraz statuetkę zwaną „Złotym dziobem” ufundowała dyrekcja Zespołu Szkół Plastycznych im. Tadeusza Makowskiego w Łodzi reprezentowana przez Urszulę Korbaczyńską-Kowalską.

Uroczystości, w której uczestniczyli m.in. Krzysztof Kumor - były prezes i aktualny przewodniczący Kapituły Członków Zasłużonych ZASP, Barbara Sier-Janik i Małgorzata Matuszewska (przewodnicząca i wiceprzewodnicząca Sekcji Tańca) oraz przedstawiciele innych sekcji Stowarzyszenia, towarzyszyła projekcja, ciągle aktualnego w swoim wydźwięku filmu Krystyny Piasecznej, „Herosi i komedianci”.

Laureatce, absolwentce Wydziału Teatru Tańca w Bytomiu Akademii Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie, serdecznie gratulujemy życząc kolejnych sukcesów i jak najwięcej świetnych ról pozwalających pokazać cały wachlarz aktorskich umiejętności.

Fragment laudacji:
W tym trudnym do wystawienia surrealistycznym dramacie hiszpańskiego poety, scenarzysty i reżysera filmowego, Agnieszka Michalik stworzyła postać wyrazistą, plastyczną.

Awangardowe zabiegi formalne autora, takie jak prowokacja, epatowanie brutalnością połączone z wizją reżysera Andrzeja Dziuka, zaowocowały indywidualnym poszukiwaniem aktorki. Dzięki celowo użytym środkom wyrazu zamieniła postać formalną, antypsychologiczną w cichy skowyt zagubionej w cywilizacyjnym chaosie - młodej kobiety. Perfekcyjny ruch, umiejętności wokalne budzą podziw i dają nadzieję na dalszy rozwój debiutującej w minionym sezonie Agnieszki Michalik.